Koelerig of warmerig

17 mei 2015 - Jogjakarta, Indonesië

Hallo
Na een paar hectische dagen eindelijk weer een blog .
Er is eigenlijk meer gebeurt dan gedacht.

Om kwart over zes moesten wij beneden aan het ontbijt zitten. Voor ons was dit mega vroeg vanwege het weinige slaap van de nacht daarvoor en de drukke maar leuke dag daarvoor. Een groot deel van de groep was op tijd en heeft nog even kunnen ontbijten. Het kleine deel (3 dames) lagen echter nog heerlijk in bed en hadden geen idee dat de taxi's in 20 minuten vertrekten. Na een paar harde bonzen en dan toch een deurbel werden de dames dan toch gelukkig wakker. Als wandelende zombies kwamen ze naar beneden om dan toch nog de trein te halen die een uur later zou vertrekken. Ondanks het toen al drukke verkeer kwamen we ruim genoeg op tijd aan. Er was zelfs nog tijd voor de nodige Starbucks koffie. De trein zelf was heel lang en oud. Hierdoor was het niet heel gemakkelijk om alle koffers in te laden. De stoelen hadden meer beenruimte dan in de twee vliegtuigen en er waren zelfs stopcontacten! Vet handig! zoals Maltie dat zou zeggen. Onderweg was er natuurlijk veel te zien en we hebben veel gedaan uiteindelijk. Er waren super veel rijstvelden, kapotte huizen, goede huizen, vuurtjes (afval verbranding) en groen. Maar omdar binnen het gezellig was is er minder naar buiten gekeken. Wij waren drukker met selfies maken van slapende mensen en met zingen en praten. Melati heeft ons dingen uitgelegd en we hebben met haar ook gelachen. De toiletten waren echt super vies. Na tien redelijk korte uren kwamen we dan eindelijk aan in het warme Yogyakarta. (Het is hier overal warm ) . Wij werden natuurlijk heel warm en gezellig onthaald op het station waar de leerlingen met ouders stonden te wachten. Er werden handen geschud, high fives gegeven en ouders ontmoet. Een heel gezellig en leuke sfeer. Na dit leuke onvangst ging ieder naar hun eigen gasrgezin die nog wat met de Nederlandse leerlingen deden of niks. Er werden hele families voorgesteld. Ook kon bijna iedereen weer lekker slapen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Jorien Bönker:
    19 mei 2015
    Ik zie de beschreven scenes zo voor me, en kan de warmte bijna voelen (kunnen we wel gebruiken hier !).
    Ben inmiddels erg benieuwd hoe Simon zelf al die aandacht rondom zijn persoon ervaart!
    Spannend om nu alleen bij het gastgezin te verblijven en te zien hoe hun leven eruit ziet.

    Heb het nog maar heel goed en zorg goed voor elkaar!

    Groet,
    Jorien Bönker