Alles licht blauw

Vandaag was de laatste ochtend dat we wakker werden in ons gastgezin. We verzamelden net zoals altijd op school. Na wat wachten vertrokken we naar het weeshuis om daar de hele dag te gaan werken en met de kinderen te spelen. Bij het weeshuis aangekomen moesten we wachten op de begeleiders, die nog verf moesten ophalen. We voelden ons nogal nutteloos terwijl we zaten te wachten. We hebben nog een poging gedaan ons nuttig te maken en de tegels rondom de tempel schoon te maken, wat nog redelijk gelukt was. Na een uurtje kwamen Melati, mevrouw Hubers en meneer Ross aan en konden we aan de slag. We hebben onszelf verdeeld in drie groepen: een verfgroep (Simon, Mark, Steven en Tom) een schoonmaakgroep (Lidewei, Stef en Majorie) en een organiseergroep (Leverne, Syl en Sophie). De leraren deden ook natuurlijk mee. De verfgroep ging de bovenste verdieping verven. De muren zouden een mooie lichtblauw worden. Het begon super goed en er werd flink geverfd. De kinderen waren natuurlijk heel nieuwsgierig, ineens waren wij in hun huis aan het verven. Ze vonden het wel heel leuk, en ze begonnen enthousiast hun kamers te verven. Stef, Tom, Melati en dessy hadden het initiatief genomen de wc's en de douches een poetsbeurt te geven, de rest ging aan de slag in de keuken. Daar werd eerst alle spullen er uit gehaald voordat het echte poetsen kom beginnen. Na een volle 3 uur werken was de keuken weer blinkend schoon, en de bovenverdieping zat in de eerste laag verf. Het verschil was nu al goed te zien. De mensen in de organisatie hebben activiteiten gepland om later met de kinderen te gaan doen. Dit beloofde veel plezier, het klonk geweldig! Na een lunch hebben we nog even flink doorgewerkt. De laatste dingetjes werden gepoetst, nadat de vloer droog was gemaakt konden de spullen weer terug de keuken in en ook de laatste verf werd op de muur gesmeerd. Na het organiseren van onder andere spellen zijn Syl en Sophie de anderen gaan helpen. Leverne voelde zich niet goed dus die kon jammer genoeg niet helpen. Er waren ook wat muziekinstrumenten mee: een gitaar, een ukelele, twee blokfluiten en twee tamboerijnen. Samen kinderen hebben we daar mee gespeeld, het was ontzettend gezellig. Het was even hard werken maar het resultaat mocht er dan ook wel zijn. In de keuken kon weer op een schone plek worden gekookt en de bovenverdieping zag er fris uit. Helaas hadden we zo hard gewerkt dat we geen tijd meer om de activiteiten van de organisatiegroep te doen, maar hier hebben we maandag gelukkig nog tijd voor. Aan het eind van de middag hebben we afscheid genomen en zijn weer terug gereden naar Yogyakarta. Niet naar de gastgezinnen deze keer, maar naar ons hotel. Een tijdje later gingen we met de hele groep, de Indonesische leerlingen en wij, uit eten. Na een heerlijk buffet zijn we naar Alun Alun Kidul geweest, een groot plein met twee enorme bomen in het midden. 'S avonds staan dat plein vol met fietsautootjes verlicht met lampjes. Met zijn allen in een paar autootjes verdeeld hebben we een rondje om het plein gefietst. Ook heeft iedereen geprobeerd geblinddoekt tussen de twee bomen door te lopen. Het verhaal gaat dat als dat lukt, je wens dan uit komt, maar het is moeilijker dan het lijkt. Hierna reden we weer terug naar het hotel en ging iedereen richting zijn eigen kamer.  Het was een geweldige dag, we hebben allemaal een goed gevoel over ons werk voor het weeshuis. Met al het ingezamelde geld hebben wij goede veranderingen gemaakt, en ze waren er dan ook super blij mee! 

Liefs, de zweters